Yoğun bakım tıbbın bir uzmanlık alanıdır. Yoğun bakım uzmanlık eğitimi Türkiye’de 6 uzmanlık alanı üzerine yapılan bir yan dal eğitimi olarak düzenlenmiştir.
Yoğun bakım, yoğun bakım uzmanı olan hekimler ile hemşireler, fizyoterapistler ve diğer ilgili sağlık çalışanlarının birlikte sundukları hizmetlerin bir bütünü olup, hastanelerin özel teknoloji ile donatılmış birimlerinde sunulmalıdır. Bu birimlere yoğun bakım üniteleri adı verilir ve bu birimlerde bir veya birden fazla organ yetmezliği gelişmiş hastalara destek tedavisi sunulur.
Yoğun Bakım Acil Tıp ile Karıştırılmamalıdır.
Acil tıp kritik bir hastanın ilk saatlerinde hastanın yaşamsal fonksiyonlarının korunması-düzeltilmesi konuları ile uğraşırken, yoğun bakım bu hastaların ilk stabilizasyon dönemlerinden sonraki saatler ve günlerdeki takip ve tedavilerini içerir. Sadece acil servis hastaları değil, hastanede yatan ancak durumu kötüleşip, yoğun bakımda iyileşmenin mümkün olabileceği hastalar da yoğun bakım ünitelerinde izlenmelidir.
Her Ağır Hasta Yoğun Bakıma Yatırılmamalıdır.
Ancak, her durumu kötü olan hasta yoğun bakım ünitelerine yatırılmamalıdır. Kronik hastalıkları veya mevcut durumları nedeniyle yaşam şansı hiç kalmamış, tamamen geri dönüşümsüz bir tıbbi tabloda olan hastalar ile artık sadece bakım ihtiyacı olan hastalar yoğun bakım ünitelerinde izlenmemelidir. Bu hastaların izlenmeleri için evde bakım teşvik edilmeli veya farklı üniteler oluşturulmalıdır. Gereksiz hasta yatışları hem hastane enfeksiyonları başta olmak üzere hastaların pek çok komplikasyona maruz kalmasına yol açar, hem de ihtiyacı olan diğer kritik hastaların yatışını engeller. Ülkemizde zaman zaman gündemde olan yoğun bakım yatağı bulunamaması durumunun temel nedenlerinin başında yatak sayısı yetersizliğinden ziyade yoğun bakım yatak dağılımındaki dengesizlik, ünitelerin yönetiminde yaşanan sorunlar ve yatakların uygunsuz kullanımı gelmektedir.
